Prolog

*Diana*
Oddychałam ciężko, ledwo łapiąc oddech.  Spojrzałam w prawą stronę.  4:17 a.m. Czerwone cyferki na nocnym zegarze zaczęły razić mnie w oczy więc odwróciłam wzrok. Nie miałam ochoty spać.  I tak by to nic nie dało.  Wstałam i podeszłam do szafy. Po chwili znalazłam szukany strój.  Założyłam go na siebie i związałam włosy w wysokiego kucyka.  Włączyłam swoją ulubioną playlistę i wybiegłam z domu.  Po dziesięciu minutach dotarłam do londyńskiego parku. Było przed piąta. Kilka lap było jeszcze zapalonych, oświecając mi drogę.  Dobiegłam do swojego ulubionego miejsca i zaczęłam się rozciągać.  W tle leciała piosenka Iggy Azaley. Po kilku ćwiczeniach postanowiłam wracać.  Odwróciłam się napięcie i poczułam silne uderzenie.  Otrząsnęłam się i zobaczyłam przede mną wysokiego blondyna. Te jego niebieskie oczy. Znałam je.
- Umm...przepraszam.
Powiedziałam szybko i zaczęłam biec w przeciwnym kierunku.
-Nic się nie stało!
Usłyszałam za sobą głos nieznajomego.  Czy ja go już nie spotkałam?

*Niall*
Jej głos.  Znałem go. Czy ja i ona się czasem nie znamy? Ruszyłem w dalszą drogę do studia.  Nie mogłem się skupić.  W głowie ciągle miałem myśl o tajemniczej brunetce. Po kilkunastu minutach doszedłem do studia.  Wszedłem do garderoby.  Byłem sam. Kątem oka zauważyłem leżąca w koncie moją gitarę.  Podniosłem ją i otarłem z kurzu.  Nastroiłem struny i zacząłem grać.  Wymyślałem różne melodię, dopóki z mojego wnętrza nie wydobył się głos.
"I want to know who you are. I want to meet all of you.  I want to kiss you"*
Wow. Co to było?  Właśnie przyznałem że chciałbym ją poznać.  Zapisałem szybko tekst i grałem dalej. Dopiero po chwili przerwał mi śmiech chłopaków.
- Hej Nialler! Co tu robisz tak wcześnie?
Zapytał Liam. Wiedzieli że lubię pospać i to zawsze ja przychodziłem ostatni.
-Nie mogłem spać.
Powiedziałem.  Wszyscy wybuchli śmiechem.
-Ta, jasne.
Powiedział Louis.
Przez kolejne 6 godzin pisaliśmy piosenki.  Nie mogłem się skupić.  Ciągle powracałem do niej. Była inna. 
-Chce ktoś kawę?
Spytałem w końcu. 
-Tak jak zawsze.
Oznajmił Harry.
Wyszedłem z budynku i przeszedłem na drugą stronę ulicy. Otworzyłem drzwi kawiarni.  Na powitanie zapach kawy dotarł do moich nozdrzy.
-Hej Amy. To co zawsze.
Oznajmiłem uśmiechniętej przyjaciółce. Usiadłem w rogu i przyglądałem się klientą. Zakochane pary i samotnicy. Przyjaciele i wrogowie.  Usłyszałem charakterystyczny dzwonek i mój wzrok powędrował na drzwi. Do środka weszły dwie brunetki.
-Co podać?
Spytała druga kelnerka - Lucy.
-Dwa razy cappuccino.
Ten głos.  Spojrzałem jeszcze raz na nią. Ciemne włosy opadały jej na twarz. A światło dzienne rozświetlało jej idealną cerę.
-Niall! Zamówienie.
Usłyszałem swoje imię i podeszłem do lady. Dziewczyny nie zwracały na mnie uwagi.  Miałem wziąść już kawy, kiedy usłyszałem swoje imię.
-Niall mogę z tobą zdjęcie?
Odwrociłem się.  Przede mną stała mała blondynka. 
-Jasne skarbie.
Zapozowałem do zdjęcia i przytuliłem dziewczynkę.
-Diana patrz!
Diana? To tak ma na imię. Wziąłem zamówienie i udałem się z powrotem do studia.

On - pewny siebie, popularny. Ona - miała dwa oblicza: nieśmiała,  a zarazem pewna, nie wyróżniająca się z tłumu. Wszedł do pełnego klubu w północnej części Londynu. Od razu oszukał ją wzrokiem. Miała dziś wolne. Tańczyła i piła.  Obserwował ją. Podeszła do niej przyjaciółka. Zastąpiła ją.  Wykorzystał okazję i podszedł do baru.
-Co podać?
Spytała.
-Dwa drinki i randkę z tobą.
-Zapomnij.
Syknęła i przyrzadziła napoje.
-Dzięki.  To dla ciebie.
Podał jej jeden z nich. Odszedł i usiadł na wolnym miejscu. Nie spuszczał z niej wzroku.  Po chwili podszedł do niej i szepnął jej na ucho.
-Zrobię wszystko,  abyś jeszcze dziś była moja.

Mam nadzieję że prolog wam się spodobał i go skomentujecie ;)

Co do ostatniego tekstu. Jest to sen, ktòry śni im się oboje.

Czekam na wasze komentarze. 

Niki