#6 Obietnica

Obudziłam się rano z mocnym bólem głowy.  Kac. Najgorsze słowo na świecie.  Przetarłam oczy i rozejrzałam się wokół.  Jasne beżowe ściany, drewniane meble, nagrody muzyczne,  zdjęcie chłopaków z One Direction...Zaraz co?! To nie był mój pokój. Przekręciłam głowę w prawą stronę i zobaczyłam wystającą spod kołdry blond włosy. Niall? Szturchnęłam go w ramię. Nie obudził się. Popatrzyłam w bok. Poduszka.

- Niall!!!

Wykrzyknęłam, waląc chłopaka poduszką.

- Co się stało?! 

Krzyknął i momentalnie wstał, jakby się paliło. Popatrzyłam na niego. Miał na sobie tylko bokserki. Jego mięśnie były dopasowane do budowy ciała, a na lewym kolanie zauważyłam bliznę. Mimowolnie się uśmiechnęła. 

- Chciałabym cię spytać o to samo...

W pokoju zapanowała irytująca cisza.

-No hej! Widzę, że już wstaliście.

Do pokoju wszedł Liam.

-Taaa, stary powiesz nam co my tu robimy?

- Oh, to proste, była wczoraj niezła impreza. Wszyscy nieźle wypili. Gdy wstałem rano znalazłem was tutaj, Harry jeszcze spał tu na podłodze. Ubierzcie się i chodźcie do kuchni. Jemy śniadanie. 

Liam wyszedł z pokoju. Niall podszedł do szafy, podejrzę Louisa i wyszperał tam kilka rzeczy.

-Powinny pasować. Są Eleanor, a macie podobne figury.

Podał mi czarne rurki i jasną niebieską koszulę. 

- Kim jest Eleanor?

- To dziewczyna Louisa.

Powiedział i założył na siebie dresy i koszulkę chłopaka. Szczerzę, wolałam go bez ubrania..Wyszłam do łazienki. Przebrałam się i spięłam włosy w wysokiego kucyka, gumką która znajdowała się na półce. Zgasiłam światło i wyszłam z pokoju. Niall stał na schodach.

-Idziesz?

-Idę.

Zeszliśmy razem po schodach i weszliśmy do jadalni. Przy stole siedzieli chłopcy z jakąś dziewczyną. Chyba Eleanor, bo trzymała Lou za rękę. 

-Hej wszystkim.

Powiedziałam jednocześnie z Niallem, na co wszyscy się zaśmiali, a my spojrzeliśmy na siebie znacząco. 

- El chyba nie masz nic przeciwko, że pożyczyłem Dianie twoje ubrania.

- Jasne że nie!

Uśmiechnęła się dziewczyna. 

- Um, wy się jeszcze nie znacie. Diana to Eleanor, Eleanor to Diana.

-Hej.

Uściskałyśmy sobie dłonie. Zajęłam miejsce przy stole obok blondyna i mulata. Popatrzyłam na Nialla, który bez dłuższego namysłu zaczął nabierać potrzebne składniki na kanapki.  Sięgnęła po jeszcze ciepłego tosta i nałożyłam go na swój talerz. Po chwili nałożyłam na niego szynkę i ser. Wszystko polałam ketchupem. 

- To jak po imprezie? 

Spytała brunetka.  Miałam już odpowiedzieć,  kiedy zadzwonił mój telefon. 

-Przepraszam.  Muszę odebrać. 

Wstałam i spojrzałam na ekran telefonu. Nick. Wyszłam na taras Louisa i odebrałam. 

-Hej Ni, co jest? 

- Nie ma z tobą kontaktu od kilku dni.  Coś się stało? 

- Nie. Wczoraj trochę za dużo wypiłam. 

- Oh, rozumiem. Mogę wpaść dziś do ciebie wieczorem? Obejrzymy jakiś film czy coś?

- Jasne. Będziesz koło 18?

- Pewnie. To do zobaczenia!

Rozłączyłam się i wróciłam do pomieszczenia.  Usiadłam przy stole i kończyłam swoje śniadanie.  Kątem oka spojrzałam na Nialla,  który cały czas na mnie zerkał. Ciekawe czy pamięta co mi wczoraj obiecał i co ja jemu...Wypiliśmy chyba wczoraj zbyt dużo i to jest pewne. Mój telefon znów wydał z siebie dźwięk.  Spojrzałam na ekran,  SMS od Carly.  Spojrzałam na resztę.  Wszyscy byli czymś zajęci. Harry rozmawiał z Liamem.  Zayn rysował coś na boku gazety.  Niall twettował, a Louis z El nadal kończyli śniadanie.  Odblokowałam telefon i szybko przeczytałam.

Carly: Żyjesz mała?  

Diana: Wczoraj trochę za bardzo poimprezowałam.

Carly: Spotkamy się jutro?

Diana: Jasne. Wpadnę do kawiarni później. 

Carly: Ok xx

-Z kim tak smsujesz?

Spytał Harry próbując zajrzeć mi do komórki. 

-Nie twój interes. 

-Harry nie bądź zazdrosny. 

Powiedział Niall, na co lokowaty się skrzywił. A reszta się zaśmiała. Schowałam telefon i wstałam od stołu.  Zaniosłam talerz do zlewu.

-Zostaw umyje.

Usłyszałam ciepły głos El.

-Dzięki.  

Uśmiechnęłam się do niej i wróciłam do chłopców. 

-Będę powoli wracać do domu.

-Odwiozę cię.

 Zaproponował blondyn.

-Nie, dzięki.  Poradzę sobie. El oddam ci ciuchy przy najbliższej okazji,  jeśli nie masz nic przeciwko.  

Krzyknęłam w stronę kuchni. 

-Jasne!

Odpowiedziała brunetka. Zabrałam rzeczy i żegnając się z chłopakami wyszłam na zewnątrz. Od razu poczułam ciepło słońca, którego promienie nagrzewały moje policzki. Po ponad pół godziny doszłam do kawiarni. Tam moja wizyta minęła szybko. Kawa, rozmowa z przyjaciółką,  ciastko, a potem powrót do domu. Otworzyłam drzwi i spojrzałam na zegarek na szafce w przedpokoju.  Była 17:00 miałam godzinę na ogarnięcie tego wszystkiego.  Zaczęłam od kuchni i dużego pokoju, gdy skończyłam weszłam na górę i przebrałam się w czarne rurki i luźny beżowy sweter. Idealny na trochę zimne wieczory jak ten. Znów wróciłam do kuchni i w mikrofalówce przygotowałam popcorn.  Do tego cola i ciasteczka.  Wszystko zaniosłam do salonu i czekałam na przyjaciela.  Dziesięć minut po 18 zadzwonił dzwonek.  Wstałam i podeszłam do drzwi.  Otworzyłam je i wpuściłam Nicka do środka.  

-Przepraszam za małe spóźnienie, ale musiałem odwieźć siostrzenice.

-Nic się nie stało.  Chodź. 

Uśmiechnęłam się i oboje weszliśmy do salonu.  

-To co? Oglądamy?  

-Jasne. To włącz film a ja skorzystam jeszcze z łazienki. 

Po załatwieniu swojej sprawy wróciłam do blondyna.  

-To co oglądamy? 

-Zobaczysz.

Uśmiechnął się i poklepał miejsce obok siebie, dając mi znać abym usiadła obok niego. Zajęłam miejsce i zaczęłam oglądać film. Nick wybrał nowy horror, który niedawno leciał w kinach. Wiedział że za bardzo za nimi nie przepadam. Trudno.  Najwyżej poproszę go aby został ze mną na noc. Wtuliłam się w przyjaciela i po kilku minutach odpłynęłam. 

- Jesteście razem?

- A co cię to obchodzi? 

-Uwierz, ze obchodzi. 

Obudziły mnie odgłosy w moim pokoju.  Lekko spojrzałam w górę nade mną stał Nick.

- A co chcesz się nią zabawić jak każdą inną gwiazdeczko? 

-Kurwa, ty nic nie wiesz.

 W tym momencie rozpoznałam ten głos.  Ten akcent, każde wymówione słowo, które wywołało na moim ciele ciarki. 

-To może mi wytłumaczysz.

Nie miałam ochoty brać w tym udziału, wstałam i stanęłam pomiędzy chłopakami. 

-On nie będzie ci nic wytłumaczać Nick, chyba będzie lepiej jak już pojedziesz. A ty Niall lepiej powiedz mi co ty tutaj robisz?

-To Diana ja już pójdę.  Odezwę się niedługo.  

Pocałował mnie w policzek, zabrał kurtkę mijając blondyna i wyszedł zatrzaskując za sobą drzwi.  

-A więc? 

Spojrzałam na Nialla.

-Zapomniałaś sukienki. 

Podał mi czarną reklamówke z zawartością.  

-Dzięki. 

Miedzy nami zapanowała cisza. 

-Czy wy...no wiesz..to twój chłopak? 

-Nie...to mój przyjaciel. Znamy się od kilku lat.

- Umm. Okey.

-A co chodziło z waszą rozmową? 

-Yyy..to już nie ważne. Ja już będę iść.  Zadzwonię wieczorem...

Podszedł do mnie i miał złożyć pocałunek na moim policzku,  kiedy lekko się odwróciłam nasze wzroki przecięły się. Po czym poczułam jego oddech na policzku.

-Do zobaczenia.  

Szepnął mi na ucho i wyszedł. 

Czy to możliwe że w ciągu tak krótkiego czasu aż tak bardzo da się zauroczyć?